An Autumn spotlight

“...sidoqofte, eshte jeta ajo qe fiton gjithmone.”

Sa hijeshi ka drita e ketyre diteve!

Ajri eshte i paster e ngjyrat e vjeshtes ofrojne shikimit tone nje pamje madheshtie te ndryshme, por jo me pak energjike sesa ajo e pranveres. Gjethet, qe me pare na magjepsnin me jeshillekun e lehte, tani na habisin me ngjyrat e ngrohta e te arta, me perdredhjet e tyre fluturuese ne ajer. Ne vend te luleve kane zene vend frutet tipike vjeshtore: te kuqe, roze e te verdha. Ata jane mbretereshat e verteta te dimrit. E e gjitha kjo bukuri bie ne kontrast me klimen e semundjes, vdekjes, qe na rrethon. E si te mos mendosh per indiferencen e kesaj natyre leopardiane.

Por është një gabim te fajesohet per nje pjesëmarrje emocionale bota natyrore ne teresi.

Kane per te qene pikerisht frutet e larmishme vjeshtore me farat e tyre te fshehura qe do na japin zemer, do na japin shprese.

E dimri ka per te ardhur, sigurisht, do te shtroje tisin e tij te hirte, e do te na duket se e kemi humbur çdo shprese.

Veç ne shkurt, kur toka do te filloje te rilinde, me te gjitha energjite e saj, e para syve tane te lodhur e te zhgenjyer, do te shfaqet simfonia e madhe e jetes, do te kuptojme rendesine e frutave vjeshtore e farave te tyre, te gjumit e te zgjimit, e do te kemi proven se, sidoqofte, eshte jeta ajo qe fiton, gjithmone.

🔖Susanna Tamaro

Shqip M.C

📸Photos taken at Japanese Garden

Oret e mengjesit jane ma te qeta

Arrat kane marre ngjyre ma t’kafte

Ma t’rrumbullakta jane ba kokrrat e dellinjave

Trendafili qytetin ka lane.

Panja ka vu nje shall te gezueshem,

Lendina jane veshe ne te kuqerremte-

E une druhem jam demode,

Nje varese me ngjyra vjeshte dua te ve

🔖Emily Dickinson

Commenti

Post popolari in questo blog

Histori e shkurtër — Katër stinët e jetës

Një burrë kishte katër djem. Një ndër dëshirat e tij më të mëdha, ishte që djemtë e tij të mësonin që të mos gjykonin gjërat pa i njohur sa e si duhet. Ndaj, ftoi secilin prej tyre që të bënin një udhëtim, për të parë një🌳 pemë, që rritej në një vend të largët. Djali i madh shkoi ta shikonte në stinën e dimrit❄️, i dyti shkoi në pranverë🌸, i treti në verë🌞, dhe më i vogli shkoi ta vëzhgonte pemën në stinën e vjeshtës🍁. Kur biri më i vogël u kthye nga udhëtimi i tij, babai i mblodhi djemtë dhe u kërkoi që të tregonin se çfarë kishin parë secili prej tyre. Djali i madh tha se kishte parë 🌳 të shtrembëruar e të përthyer. I dyti e përshkroi atë me gurë të ndritshëm në ngjyrë të gjelbërt, e premtonte gjallëri e jetë. Biri i tretë nuk ishte dakort, ai tha se pema ishte plot me 💐 shumë të bukura. Më i vogli nuk ishte dakort me asnjërin prej tyre, ai tha se pema ishte e ngarkuar me 🍒fruta të ëmbla, e pamja e saj të mbushte me jetë. Atëherë burri u shpjegoi që t

Continua a leggere

Pema e qershise - prejardhja, mite e legjenda rreth saj

Qershia si frut dhe pema e saj jane cituar në poezinë e Lorkës e të Nerudës dhe është protagoniste e shumë shprehjeve popullore. Në 1400 ky frut pikturohej në disa kuadro me subjekt fetar. Emri qershi vjen nga greqishtja Kerasos, prej së cilës kanë dalë cherry (anglisht), cerise (frengjisht), cereja (portugalisht), cereza (spanjisht)... Për sa i përket prejardhjes thuhet se u importua nga Turqia në Romë në 72 a.c e që këtu u kultivua dhe u përhap në të gjithë perandorinë. Ne 1700 kultivimi i saj filloi të përhapej në të gjithë Europën dhe në vitin 1900 bëhet sagra e parë e qershisë në Marosita. Per këtë pemë me lule të bukura rrëfehen një sërë mitesh, pothuaj nga e gjithë bota. Në mitologjinë greke ishte pema e shenjtë e Afërditës (perëndia e dashurisë) dhe frutet e saj duket se sillnin fat të dashuruarve. Në Sicili thuhet se nëse deklaratat e dashurisë bëhen poshtë një peme qershie, do të jenë gjithmonë me fat. Legjendat Saksone tregojnë se pemët e qershive fshehin hyjni

Continua a leggere

Poemë per fëmije - Dritëro Agolli

Xhaxhi Dritëroi di përralla të bukura Përralla për dhi e përralla për dre Thuajini xhaxhit moj flutura Tregona një përrallë të madhe Dhe xhaxhi aherë do lerë Librin e tij mbi tryezë Përralla në mend do i bjerë Përralla për kecërit dhe dhinë e zezë *** Pazarit po shkonte një ditë nëna dhi Me kecërit e saj lozonjarë Po shkonte në librari Të blente dy abetare Të reja fare I bleu abetaret dhia brigjatë Dhe kecërit kërcenin e bënin shamatë E be be be, e me me me Do të bëjme një a, do të bëjmë një b-e Ah, lum si ti nënë ç'kecër na ke E ëma detyra të lehta u vuri një ditë Dhe shkoi të llafosej me dhitë Se, s'mund të rrinte pa bërë dy fjalë Me shoqet dhi në mëhallë Tu thoshte se kecërit e saj Mësonin çdo ditë e çdo orë E kur të rriteshin Do bëheshin doktorë, profesorë ~~~ Kur erdhi i gjeti kecërit në gjumë - Ah, përtacë, kur qenki lodhur kaq shumë? C'i bëtë fletoret me gjithë a, b, c-e - E be be be, e me me me I hëngrëm fle

Continua a leggere

Origjina e balones

E kush më shumë se fëmijët i gëzohet një balone kur fluturon?! Por kur lexon historinë e prejardhjes së saj, kupton se fillimisht e gjithashtu më pas, ajo nuk kishte rol argëtues, por... FOTO by ONI •••Origjina e balones e ka fillin më shumë se 2000 vjet më parë. Ka debate rreth origjinës së saktë, por thuhet se balona e pare u ndertua në Shondong, një zonë në lindje të Kinës. Tregohet një legjendë sipas së cilës një fshatar e lidhi kapelen e tij me një fije që të mos ia merrte era e kështu u konceptua balona. Balonat e para ishin të ndërtuara nga materiale më të qëndrueshme: korniza prej bambuje e mbuluar me copë prej mëndafshi ose letre. Në shekullin e 17 murgjit budistë i përdornin per të rritur korrjet dhe për të parandaluar shpirtërat e djajve në qiell. Ndërsa dikush u ngjit larg me një të tillë deri në kështjellën e artë , ku do të kishte mundur të vidhte një statujë të artë ... Sidoqoftë balonat filluan gradualisht të përhapeshin edhe në botën perëndimore. Në

Continua a leggere

Lartesimi i ironise

Ne enderr pikturoj si Vermer Flas shume mire greqisht Me te gjallet e jo vetem Nis nje makinen qe i bindet urdherave te mia. Kam talent shkruaj poema te medha Degjoj zera Pak a shume si vete shenjtet Do te habiteshe prej menyres si luaj piano Fluturoj ashtu si duhet, Vetem pra Duke rene nga nje çati, bute bute mbi gjelberim Nuk kam veshtiresi te marr fryme nen uje Nuk ankohem me Kam arrite te gjeje Atlantiden Gezohem se e di se zgjohem gjithmone para se te vdes Sapo shperthen nje lufte kthehem ne anen qe preferoj Jam, por nuk duhet te jem Nje bije e shekullit Ca vite me pare kam pare dy diej🌞🌞 E pardje dy pinguine Me bindjen me te madhe enderrat levdoj *Enderr (W.S) Shqip M.C

Continua a leggere

hejedrite

Cerca nel blog