hejedrite

Bufja Mëngjeseve Me diell Me shi Kur shkoja n'shkollë, Më percillte  n'rrugic'n e vetmume. Kajherë, edhe n'terr, Prej mjegullës e mbulume. Ecte njatë meje kokë ulun Bufja.     *** Sa e sa vite ma parë...      *** Për një moment Me dhimsej Se mos harronte rrugen,  n'shpi me ardhë E  i thosha: - Bufe, mjafton, Hajt, kthehu n'shpi pra. E ajo n'çast Kthehej mrapsht  me nji përkulje t'leht'  Sikur ishte tuj m'pershnetë E un' e kuptoja Për mu kishte ardhë. Rrugën vazhdoja buzagaz Tuj shikju anash Se mos ndokush  kishte me thanë Me ke flet ajo, çka ban...                *** Kur, atje u ktheva Bufja nuk ishte ma... Asokohe  se kuptoja randsinë e saj Tash e ndjej se  vlente ma shumë se disa njerz t'pavlerë.                   *** Bufja  e dashtun,  nuk ishte imja. Ishte qenushi i kojshisë... k oha pa titull E kam Një dashuni t

Diogjeni (Historian grek i antikitetit) * E pyetën Diogjenin: - Sipas teje, si ka mundësi që njerëzit, te cilet japin lëmoshë të verbërve e të gjymtuarve, nuk shpenzojnë para për të dëgjuar fjalët e një filozofi? Ai u përgjigj:- Sepse njerëzit kanë frikë se mos bëhen të verbër ose të gjymtuar, ndërsa nuk kanë frikë të bëhen filozofë. *Ai shkonte në zemër të ditës rrugeve me një fener të ndezur ne duar. Atij që e pyeste se përse e bënte këtë, i përgjigjej:- Kërkoj një njeri. * Aleksandri i madh takoi Diogjenin. U afrua pranë tij dhe i tha që të shprehte një dëshirë, të cilën, meqe ishte mbret, do t'ia kishte përmbushur ai vetë.  Diogjeni iu përgjigj:- Hiquni, ju lutem, se hija jote po më pengon diellin. Aleksandri e pyeti: Nuk ke frikë prej meje? Diogjeni u përgjigj: - Ju jeni një gjë e mirë apo e keqe? E mirë.- U përgjigj Aleksandri. Diogjeni mbylli dialogun duke thënë: - Atëherë, përse duhet të kem frikë nga ju? * Njëherë e panë tek po fliste me një statuj

Nj ë  p ë rrall ë  ruse (lufta e perjetshme mes se mires e se keqes)   Na ishte njeherë një fshatar i moshuar, i cili, pasi i kishte vdekur gruaja, ishte martuar për së dyti. Ai kishte një vajzë, por edhe gruaja kishte një tjetër, por të vrazhdë e të pahijëshme. Ajo e urrente bijën e bukur, të sjellshme e të embël, dhe nuk e linte asnjëherë të qetë. Njerka e ligë dhe e pabesë nuk ndalonte së keqtrajtuari vajzën e shkretë, e bënte të vuante e të lotonte.  E një ditë e detyroi burrin e saj ta çonte at ë  në pyll. "Nuk dua as ta shoh e as ta dëgjoj më." I tha ajo. Burri u d ë shp ë rua, por kishte frikë nga gruaja e tij e ligë, ndaj iu bind urdhërit të saj. Hipi mbi një slitë bashkë me të bijën, e me të mbërritur në pyllin e dendur, mbuluar me borën e bardhë, e bëri të ulej dhe e la aty, krejt vetëm, pranë një grumbulli të madh me borë. Vajza lotonte dhe përmes lotëve lutej.  Por ja tek u shfaq para saj magjistari Acar, i cili nisi të  kër

"Gratë që bëjnë ndryshimin" Kur shkruan për një grua duhet të ngjyesh penën tek ylberi dhe fleta duhet tharë me pluhurin e krahëve të një fluture                                                                            D. Diderot Gratë që kanë ndryshuar botën nuk ka qenë e nevojshme të demonstrojnë asgjë, përveçse INTELIGJENCEN e tyre                             R.L.Montalcini Bukuria e një gruaje nuk qëndron në pamjen e saJ. Bukuria e vërtetë reflektohet tek shpirti i saj. Duket në DASHURINE që ajo dhuron, e në PASIONIN që shfaq. Bukuria e një gruaje shtohet me kalimin e viteve.                                                                                                             A. Hepburn Gratë e forta nuk bëhen viktima, nuk e shikojne veten me keqardhje dhe nuk ua bëjnë me gisht të tjerëve. Ato rezistojnë dhe ia dalin përballë çdo vështirësie                                                                                                  

Poezi e shkurter me tre vargje - haiku Haiku është një formë e poezisë e shpikur në Japoni. Ata që e shkruajnë, përqëndrojnë mendimet e tyre në numërimin e rrokjeve. Kjo është forma bazë. Një haik i ngjan një recete, e cila duhet të ketë përbërësit e duhur për t'u quajtur e tillë. *  Ka vetëm tre vargje me shtatëmbëdhjetë rrokje: pesë(vargui i parë) / shtatë (vargui i dytë)/ pesë(vargu i tretë). *  Duhet të përmbajë një "kigo" që do të thotë një fjalë që ka lidhje me stinët, e që bën pjesë në traditat japonese si p.sh: të përdoret fjala: lulëzim për të treguar pranverë. *  Haiku ështe zakonisht shprehi e situatave dhe emocioneve të përditshme. Ja disa haike perkthyer nga anglishtja Sa deshti era ta bëjë pëmën e shelgut lëmsh e li                                 Chijo-ni Asgjë s'ekziston që të ngjajë kaq shumë hënës së verës                               Basho Le të shkrihet në shirat e dimrit silueta ime që pas m'ndjek