hejedrite

Qershia si frut dhe pema e saj jane cituar në poezinë e Lorkës e të Nerudës dhe është protagoniste e shumë shprehjeve popullore. Në 1400 ky frut pikturohej në disa kuadro me subjekt fetar. Emri qershi vjen nga greqishtja Kerasos, prej së cilës kanë dalë cherry (anglisht), cerise (frengjisht), cereja (portugalisht), cereza (spanjisht)... Për sa i përket prejardhjes thuhet se u importua nga Turqia në Romë në 72 a.c e që këtu u kultivua dhe u përhap në të gjithë perandorinë. Ne 1700 kultivimi i saj filloi të përhapej në të gjithë Europën dhe në vitin 1900 bëhet sagra e parë e qershisë në Marosita. Per këtë pemë me lule të bukura rrëfehen një sërë mitesh, pothuaj nga e gjithë bota. Në mitologjinë greke ishte pema e shenjtë e Afërditës (perëndia e dashurisë) dhe frutet e saj duket se sillnin fat të dashuruarve.  Në Sicili thuhet se nëse deklaratat e dashurisë bëhen poshtë një peme qershie, do të jenë gjithmonë me fat. Legjendat Saksone tregojnë se pemët e qershive fshehin hyjni

 Ne njerëzit që jetojmë me zemër jemi qenie të ngrënshme Mund të na hanë ata që gënjejnë Ata që mashtrojnë Ata që sapo kthen kokën të përgojojne Mund të na hanë ata të harrojnë Ata që bëjnë sikur s'të njohin Ata që t'i dinë dobësitë E aty duan me t'goditë Ata që nuk të vlerësojnë punën, mundin, sakrificën, Ata që nuk të respektojnë  mendimin, zgjidhjen, zgjedhjen, Ne - njerëzit që jetojmë me zemër jemi qenie të ngrënshme Mund të na hanë ata që lëndojnë, plagojnë,  vrasin Ne - njerëzit që jetojmë  me zemër, me trup, me shpirt Jemi qenie të ngrënshme. Mund të na gllabërojnë ata... Ata që s'kanë zemër Ata që s'kanë shpirt Ata që n'mendje s'kanë dritë ... Ki kujdes Por mos ki frikë Se terri  S'terron  dot dritën Moj drite!!!✨ © M.C maj 2016

Be yourself Be who you are Ti nuk je gjitha vitet e tua As masa e rrobave që vesh As emri yt nuk je As qukat në faqet e tua Ti je gjithë librat që ke lexuar Je çdo fjalë që ti thua Je zëri yt i përgjumur në mëngjesesh Je buzëqeshjet që mundohesh të fshehësh Je ëmbëlsia e të qeshurës tënde Je çdo lot që të ka rrjedhur Je kënga që ke kënduar me zë të lartë Kur e dije që ishe vetëm Je edhe vendet të cilat ke parë Je i vetmi njeri që thërret shtëpi Je gjithçka në të cilën beson Je gjithë personat që do shumë Je fotografitë në dhomën tënde varur je e ardhmja që vizaton Je bërë prej një bukurie të pafund Por gjithë kjo s'të hyn në sy, ndoshta Që kur ke vendosur të jesh Gjthçka tjetër përveç vetvetja shqip M.C

Xhaxhi Dritëroi di përralla të bukura Përralla për dhi e përralla për dre Thuajini xhaxhit moj flutura Tregona një përrallë të madhe Dhe xhaxhi aherë do lerë  Librin e tij mbi tryezë  Përralla në mend do i bjerë  Përralla për kecërit dhe dhinë e zezë *** Pazarit po shkonte një ditë nëna dhi  Me kecërit e saj lozonjarë  Po shkonte në librari Të blente dy abetare  Të reja fare  I bleu abetaret dhia brigjatë  Dhe kecërit kërcenin e bënin shamatë  E be be be, e me me me  Do të bëjme një a, do të bëjmë një b-e Ah, lum si ti nënë ç'kecër na ke E ëma detyra të lehta u vuri një ditë  Dhe shkoi të llafosej me dhitë  Se, s'mund të rrinte pa bërë dy fjalë  Me shoqet dhi në mëhallë  Tu thoshte se kecërit e saj  Mësonin çdo ditë e çdo orë  E kur të rriteshin  Do bëheshin doktorë, profesorë ~~~ Kur erdhi i gjeti kecërit në gjumë - Ah, përtacë, kur qenki lodhur kaq shumë?  C'i bëtë fletoret me gjithë a, b, c-e - E be be be, e me me me I hëngrëm fle

Na jetonin njëherë në një ishull të gjitha ndjenjat dhe emocionet së bashku: Mburrja, Lumturia, Dëshpërimi, Pasuria, Dituria, e të gjitha të tjerat. Nder to edhe Dashuria. Një ditë u hap fjala se ishulli do të përmbytej. Kështu, të gjithë ndërtuan nga një barkë, përveç Dashurisë. Dashuria donte të rezistonte deri në momentin e fundit. Kur ishulli ishte përmbytur gati i gjithi, Dashuria vendosi të kërkonte ndihmë. Pasuria po kalonte pranë dhe Dashuria e pyeti? "Pasuri, a mund të vij në barkën tënde?" Pasuria u përgjigj:-" Më vjen keq Dashuri, nuk mundem. Ka kaq shumë ar e argjend në barkën time saqë nuk nuk gjej dot as edhe një qoshk për ty." Pastaj Dashuria pyeti Mburrjen që po voziste aty pranë. Por edhe Mburrja i dha të njëjtën përgjigje. Dëshpërimi ishte shumë pranë Dashurisë ndaj kjo e fundit e pyeti:- "Dëshpërim a mundem të vij me ty?" "Oh... Dashuri, jam kaq i dëshpëruar, sa kam nevojë që të rri vetëm." u përgjigj ai me një zë t