Passa ai contenuti principali

Post

Visualizzazione dei post con l'etichetta zemër

Nje tufe lot malli per nenen

“Te perkujtoj une sot Jo per betejat e tua te pafundme Me dhimbjen dhe shendetin e lige As per dobesite e lodhjen shpirterore Jo, sot do te kujtoj Krijuesen                           Zemerluanen ...”     M. Sarton “Nene  Te mbaj mu ne balle  Si nje plage qe nuk mbyllet.   Jo gjithmone dhemb.  E zemra nuk shuhet e pergjakur.   Por nganjehere, behem qorr papritmas  E ndjej gojen mbushe me gjak”               G. Benn “Zonje, si quhesh? - Nuk e di. Kur ke lindur? Nga cili vend vjen? - Nuk e di. Perse e ke hapur kete grope te nendheshme? - Nuk e di. Sa kohe ka qe fshihesh ketu?    - Nuk e di. Pse ma kafshove doren? - Nuk e di. E di se nuk do te te lendojme, apo jo? - Nuk e di. E di ti se jemi ne lufte e duhet te zgjedhesh me cilen pale je. - Nuk e di. Eksiston akoma fshati yt? - Nuk e di. Keta jane femijet e tu? - Po. ”        W. Szymborska “Asnjeri nuk te eshte aq i afert sa nena Gjithkush mund te degjoje fjalet e tua t’b

Po zemra, zemra ku ...

"Një fëmijë më pyeti: "Po zemra a rrin gjithmonë në të njëjtin vend, apo, nganjëherë, zhvendoset?  Njëherë shkon djathtas, njëherë shkon majtas?" Unë:"Jo, zemra qëndron gjithmonë në të njëjtin vend, në anën e majtë..." E ndërkohë mendova:",,, pastaj një ditë, do të rritesh. e atëherë do ta kuptosh se zemra jeton në mijëra vende të ndryshme, por nuk banon në asnjë prej tyre. Të vjen në fyt, kur je i emocionuar. ose rrëzohet në stomak, kur ke frikë ose kur të lëndojnë. Ka raste kur do ti shtojë rrahjet dhe do të të duket sikur po të del nga kraharori. Por, herë të tjera, nderron rolet me trurin. Kur të rritesh, do të mësosh të marrësh zemrën tënde në duar e ta besosh në duart e të tjerëve. Dhe, në të shumtën e herëve, do të ta kthejnë mbrapsht paksa të dëmtuar. Por ti mos u shqetëso. Do të jetë e bukur gjithsesi. O, ndoshta, do të jetë akoma më e bukur. Por këtë, do ta kuptosh vetëm pas shumë e shumë kohësh. Do të përjetosh ditë në të cila

NJË ZEMËR PËR TË ARDHMEN

Poezi nga poeti rus Semën Kirsanov. Perktheu shqip M•C