hejedrite

Xhaxhi Dritëroi di përralla të bukura Përralla për dhi e përralla për dre Thuajini xhaxhit moj flutura Tregona një përrallë të madhe Dhe xhaxhi aherë do lerë  Librin e tij mbi tryezë  Përralla në mend do i bjerë  Përralla për kecërit dhe dhinë e zezë *** Pazarit po shkonte një ditë nëna dhi  Me kecërit e saj lozonjarë  Po shkonte në librari Të blente dy abetare  Të reja fare  I bleu abetaret dhia brigjatë  Dhe kecërit kërcenin e bënin shamatë  E be be be, e me me me  Do të bëjme një a, do të bëjmë një b-e Ah, lum si ti nënë ç'kecër na ke E ëma detyra të lehta u vuri një ditë  Dhe shkoi të llafosej me dhitë  Se, s'mund të rrinte pa bërë dy fjalë  Me shoqet dhi në mëhallë  Tu thoshte se kecërit e saj  Mësonin çdo ditë e çdo orë  E kur të rriteshin  Do bëheshin doktorë, profesorë ~~~ Kur erdhi i gjeti kecërit në gjumë - Ah, përtacë, kur qenki lodhur kaq shumë?  C'i bëtë fletoret me gjithë a, b, c-e - E be be be, e me me me I hëngrëm fle

Na jetonin njëherë në një ishull të gjitha ndjenjat dhe emocionet së bashku: Mburrja, Lumturia, Dëshpërimi, Pasuria, Dituria, e të gjitha të tjerat. Nder to edhe Dashuria. Një ditë u hap fjala se ishulli do të përmbytej. Kështu, të gjithë ndërtuan nga një barkë, përveç Dashurisë. Dashuria donte të rezistonte deri në momentin e fundit. Kur ishulli ishte përmbytur gati i gjithi, Dashuria vendosi të kërkonte ndihmë. Pasuria po kalonte pranë dhe Dashuria e pyeti? "Pasuri, a mund të vij në barkën tënde?" Pasuria u përgjigj:-" Më vjen keq Dashuri, nuk mundem. Ka kaq shumë ar e argjend në barkën time saqë nuk nuk gjej dot as edhe një qoshk për ty." Pastaj Dashuria pyeti Mburrjen që po voziste aty pranë. Por edhe Mburrja i dha të njëjtën përgjigje. Dëshpërimi ishte shumë pranë Dashurisë ndaj kjo e fundit e pyeti:- "Dëshpërim a mundem të vij me ty?" "Oh... Dashuri, jam kaq i dëshpëruar, sa kam nevojë që të rri vetëm." u përgjigj ai me një zë t

Si lindi ylberi            Një legjendë e vjetër irlandese  tregon se aty ku përfundon ylberi,  gjendet një qyp plot me flori,  të cilin e ruan një xhuxh.  Thuhet gjithashtu se,  nëse në ylber mbizotëron ngjyra e kuqe, - është shenjë bollëku për stinën e verës,  nëse mbizotëron  jeshilja - do të prodhohet vaj ulliri me bollek,   nëse mbizotëron e verdha, - do të ketë grurë me bollek. Shumë kohë më parë ngjyrat e ylberit u grindën keq me njëra - tjetrën. Secila mendonte se ishte më e rëndësishme, më e dobishme, më e preferuara nga të tjerat. JESHILJA thoshte:" Me siguri unë jam më e rëndësishmja. Unë jam shenja e jetës dhe e shpresës. Mua më kanë zgjedhur bari,  pemët, e bimësia. Pa mua të gjitha kafshët do të ngordhnin. Ja, shikoni përreth ndër fshatra dhe do të vini re se unë mbizotëroj nga të gjitha ngjyrat e tjera... BLU -ja e ndërpreu: -  "Ti flet vetëm për tokën, por nuk e ke llogaritur qiellin, detin! Eshtë uji që bie nga retë në detin e thel

 W e l c o m e Spring!!! 🌹When the winter  has no power Here and there  grows up a flower Little flowers  have no fear Winter's going, spring is here We love  winter's cold  white snow But it's time  for it to go Flowers here,  flowers there... I need a wreath made with them. A wreath made by  my daughter's hand. Everywhere little flowers Welcome Spring- - a million colors🌸🌼🌷🌹 © M.C    4.March.2016  (Photos by my son twelve years old:) https://youtu.be/8fQy_mWbagY

Një gjeth ëz, Nje gjeth atje, atje në degë Ka frikë poshtë të kërcejë  Eja, eja, po të presim  Poshtë motrat e saj thërrasin  Ndoshta nesër, sot s'mundem unë Edhe pak po qëndroj këtu  Një tapet të vogël, po shtrojmë për ty  hidhu poshtë, frikë mos ki Ndoshta nesër, sot s'mundem unë Edhe pak po qëndroj këtu Po ja, tek kalon një zog -Të të marr unë, deri atje poshtë Oh, faleminderit! Sytë po mbylli  Ti shiko. Gati? Nisemi. Motërzo! Mirë se erdhe Mirë se erdhe, këtu mes nesh.  V. Lamarque   një flok bore , Jeta është një flok bore Një yll në rënie të lirë Një kujtim i brishtë I gjithë asaj çfarë ne jemi Lindur prej nje bulzë uji Qëndisur prej puhisë Në hapësirë i tjerrun Mes pemëve duke vallëzuar Një diamant prej drite Një perlë që ndrin në diell Një udhëtim shprese fillimi i një jetë te re   Ch.Ghigna një pikë shi Xhamit, xhamit, xhamit të dritares le të bjerë, le t'bjerë, le t

It needs my Son  like the Sun staring at a blue clear sky  with white clouds like cotton a snowy mountain in front of us to make me feel the life © M.C   (foto by my son)

Sipas k ë saj legjende t ë  vjet ër  japoneze, çdonj ë ri nga ne  lind me nj ë  fije t ë  kuqe t ë  lidhur në gishtin e vog ë l t ë  dor ë s s ë  majt ë . Kjo fije na lidh në m ë nyr ë  t ë  pandashme me personin m ë  t ë  cilin jemi të destinuar që të bashkohemi p ë r gjith ë  jet ë n. E nuk ka asgjë: -as personat, as largësitë, as rrethanat-  q ë  t ë  mund t ë  pengoje dy shpirtra t ë  lidhur nga kjo fije, që të  bashkohen . (...) Wei kishte mbetur jetim prej të dy prindërve që në moshë të njomë. Pikërisht për faktin se kishte qenë shumë i vetmuar e ngaqë ishte kujdesur vetë për vetveten, dëshira më e madhe e tij kishte qenë gjithmonë, të martohej e të kishte shumë fëmijë. Pavarësisht dëshirës së tij, kur arriti moshën madhore, nuk kishte mundur të gjente një grua që donte të martohej me të, ose një të tillë, pas së cilës të ishte i dashuruar. Gjatë njërit prej udhëtimeve të tij, pranë një tempulli, Wei u takua me një zotëri të moshuar, i cili po çlodhej duke lexuar një