hejedrite

Një fjalë e sjellshme është si një ditë pranvere. ( Fjalë e urtë ruse )  13 nëntor është Dita ndërkombëtare e Mirësjelljes.  Ka lindur falë levizjes " Japan Small Kindness Movement", e themeluar në Tokio në vitin 1988.  Nel 1996, pikërisht në Tokio u krijua edhe grupi "World Kindness Movement". Mirësjellja për të cilën bëhet fjalë, përfaqëson një cilësi, një karakteristikë etike që shpreh vëmendjen dhe respektin ndaj tjetrit, e që bazohet në gjestet e vogla, durimin dhe përkujdesjen.  Qëndron gjithashtu në plotësimin e nevojave të vogla të tjetrit pa harruar vetveten. Çdo njeri që takon po lufton një betejë për të cilën nuk di asgjë. Ji i sjellshëm. Gjithmonë. (Platoni) Ji i sjellshëm sa të jetë e mundur. Është gjithmonë e mundshme. (D.Lama) Kur masës dhe mirësjelljes i shtohet forca, kjo e fundit bëhet e parezistueshme. (Gandhi) Unë nuk njoh asnjë shenjë tjetër superioriteti tek njerëzit, përveç atë të të qenit i sjells

Si zgjedhohet emri "nënë"? Nuk është folje? Jeni me të vërtetë të sigurtë për këtë?  Të duash, të bësh, të japësh, të dëgjosh, të inkurajosh, të gëzosh, të qash, të përqafosh, të puthësh, të përkëdhelësh, të ndjesh, të përkujdesesh, të mbështesësh, të mbrosh, të mësosh, të shoqërosh, të kujtosh, të studiosh, të lexosh, të pastrosh, të gatuash, të ushqesh, të vëzhgosh , të bërtasësh, të pëshpërisësh, të  këndosh, të  buzëqeshësh, të vraposh, të kërcesh, të edukosh, të kuptosh, të falësh, të pësosh, të shqetësohesh, të lehtësohesh, të vuash, të heshtësh, të flasësh... Keni të drejtë, fjala 'nënë' nuk është një folje e vetme, është të gjitha foljet e një jete të tërë." F.B.Giacomini (Nga ital. shqip M.C) Foto by pinterest

foto by Oni

Unë mendoj se personat nuk harrohen. Nuk është e mundur të harrosh dikë që dikur të ka bërë të qeshësh. dikë që ka bere zemrën tënde të trokasë, apo, edhe dikë që të ka bërë të qash; Ato nuk harrohen. Ndryshon vetëm mënyra se si i shohim ato, ndryshon hapësira që zënë në zemër, në jetën tonë. Ka persona që kanë hyrë në jetën time me shumë kujdes, pa bërë zhurmë, e kanë dalë po në këtë mënyrë. Ka persona që kanë bërë një rrëmujë të madhe, dhe kanë prishur të gjitha planet e mia, e kanë ngatërruar idetë e mia. Ka persona që, pavarësisht gjithçkaje, janë akoma pjesë e jetës sime... Unë nuk harroj askënd. Nuk harroj atë që ka qenë pjesë e jetës sime, edhe për pak kohë, sepse kjo do të thotë se fati ka dashur që ti ndesh në udhën time të jetës, e më pas të vazhdoja rrugëtimin tim... L.Ligabue (nga ital. shqip M.C)

E kush më shumë se fëmijët i gëzohet një balone kur fluturon?! Por kur lexon historinë e prejardhjes së saj,  kupton se fillimisht e gjithashtu më pas, ajo nuk kishte rol argëtues, por... FOTO by ONI •••Origjina e balones e ka fillin më shumë se 2000 vjet më parë. Ka debate rreth origjinës së saktë, por thuhet se balona e pare u ndertua në Shondong, një zonë në lindje të Kinës. Tregohet një legjendë sipas së cilës një fshatar e lidhi kapelen e tij me një fije që të mos ia merrte era e kështu u konceptua balona. Balonat e para ishin të ndërtuara nga materiale më të qëndrueshme: korniza prej bambuje e mbuluar me copë prej mëndafshi ose letre. Në shekullin e 17 murgjit budistë i përdornin per të rritur korrjet dhe për të parandaluar shpirtërat e djajve në qiell. Ndërsa dikush u ngjit larg me një të tillë deri në kështjellën e artë , ku do të kishte mundur të vidhte një statujë të artë ... Sidoqoftë balonat filluan gradualisht të përhapeshin edhe në botën perëndimore. Në

Një burrë me kalin e qenin e tij po ecnin rrugës. Teksa kalonin pranë një peme shumë të madhe, një rrufe i goditi dhe i vrau. Por udhëtari nuk e kuptoi se kishte ikur nga kjo botë, bashkë me kafshët e tij.  Nganjëherë të vdekurit nuk e kuptojnë se kanë kaluar përtej e iu duhet pak kohë për t'u mësuar me gjendjen e re... Rrugë të gjatë kishin për të bërë; duhej të ngjiteshin mbi një kodër, dielli të digjte ndaj djersinin dhe kishin etje.  Pas një kthese u gjenden pranë një dere të madhërishme prej mermeri, e cila të çonte në një hapësirë të shtruar me flori, në mes së cilës ngrihej një shatërvan prej të cilit rridhte ujë i kristaltë. Udhëtari iu drejtua burrit që mbikqyrte hyrjen.  "Mirdita!"  "Mirdita!" u përgjigj roja.  "ç'është ky vend kaq i bukur?"  "Eshtë qielli:"  "Sa bukur që kemi mbërritur në qiell, kemi shumë etje!"  "Mund të hyni e të pini sa të doni:"  E roja i bëri me shenjë drejt burim

B. Ferrero  "A ka njeri atje lart?" Na ishte njëherë një i moshuar që kurrë nuk kishte qenë i ri.  Gjatë gjithë jetës së tij, në të vërtetë, nuk kishte mësuar si të jetonte.  Ndaj , nuk dinte se si do të vdiste. Nuk kishte as shpresë e as shqetësime; nuk dinte as të qante e as të qeshte. Gjithçka që ndodhte në botën përreth tij, nuk i bënte përshtypje; as e gëzonte, e as e hidhëronte. Ditët e tij i kalonte duke u sjellë rrotull kasolles së tij, pa hedhur sytë qiellit, asaj pafundësie të kristaltë e të kaltërt, të cilën, perëndia e pastronte çdo ditë me fjolla të buta prej reje, edhe për të. Ndodhte që ndonjë kalimtar e pershendeste. Ishte kaq i kaluar në moshë, saqë i bënte njerëzit të mendonin se ishte shumë i mençur, ndaj kërkonin të merrnin mësim nga përvoja e tij ndoshta shekullore. "Cfarë duhet të bëjmë që të ndjehemi të lumtur?"- e pyesnin të rinjtë. "Lumturinë e kanë shpikur budallenjtë"- përgjigjej plaku. Andej pari kalonin ed