NJeReZiT...

Unë mendoj se personat nuk harrohen.
Nuk është e mundur të harrosh dikë që dikur të ka bërë të qeshësh.
dikë që ka bere zemrën tënde të trokasë,
apo, edhe dikë që të ka bërë të qash;
Ato nuk harrohen.

Ndryshon vetëm mënyra se si i shohim ato, ndryshon hapësira që zënë në zemër, në jetën tonë.

Ka persona që kanë hyrë në jetën time me shumë kujdes, pa bërë zhurmë, e kanë dalë po në këtë mënyrë.

Ka persona që kanë bërë një rrëmujë të madhe, dhe kanë prishur të gjitha planet e mia, e kanë ngatërruar idetë e mia.

Ka persona që, pavarësisht gjithçkaje, janë akoma pjesë e jetës sime...
Unë nuk harroj askënd.

Nuk harroj atë që ka qenë pjesë e jetës sime, edhe për pak kohë, sepse kjo do të thotë se fati ka dashur që ti ndesh në udhën time të jetës, e më pas të vazhdoja rrugëtimin tim...




L.Ligabue
(nga ital. shqip M.C)

Origjina e balones

E kush më shumë se fëmijët i gëzohet një balone kur fluturon?!
Por kur lexon historinë e prejardhjes së saj, 
kupton se fillimisht e gjithashtu më pas, ajo nuk kishte rol argëtues, por...

FOTO by ONI

•••Origjina e balones e ka fillin më shumë se 2000 vjet më parë. Ka debate rreth origjinës së saktë, por thuhet se balona e pare u ndertua në Shondong, një zonë në lindje të Kinës. Tregohet një legjendë sipas së cilës një fshatar e lidhi kapelen e tij me një fije që të mos ia merrte era e kështu u konceptua balona.
Balonat e para ishin të ndërtuara nga materiale më të qëndrueshme: korniza prej bambuje e mbuluar me copë prej mëndafshi ose letre.

Në shekullin e 17 murgjit budistë i përdornin per të rritur korrjet dhe për të parandaluar shpirtërat e djajve në qiell. Ndërsa dikush u ngjit larg me një të tillë deri në kështjellën e artë , ku do të kishte mundur të vidhte një statujë të artë ... Sidoqoftë balonat filluan gradualisht të përhapeshin edhe në botën perëndimore.
Në vitin 1295 eksploruesi eurpian Marko Polo ishte ndër të parët që dokumentoi ndërtimin dhe përdorimin e saj-mënyrën se si ta bënin të fluturonte.
Që nga shekulli 16 e më pas u shtua popullariteti i balonës sepse ndër libra e shkrime të ndryshme u reklamua si lojë për fëmijë.

Në vitin 1749 një meteorolog skocez i quajtur Aleksander Willson e përdori balonën duke i bashkangjitur një termometër për të matur temperaturën në lartësinë 3000 këmbë. Kjo gjë shënoi përdorimin e balonës për të studiuar rrotullimin e tokës dhe parashikimin e motit prej qendrës së parashikimit të motit në shtetet e bashkuara.
Balonat gjithashtu i erdhën në ndihmë vëllezërve Wright për të ndërtuar aeroplanin e parë në vitin 1800.

Në 70 vitet e mëpasshme që pasuan, u ndërtuan balona të tipeve e formave të ndryshme. Që nga viti 1950 NASA ka nisur ti përdorë ato pë misionet në hapësirë.
Në vitin 1964 u krijua në Amerike shoqata e balonave  e quajtur "American Kiteflies Association" e përbërë nga 4000 mijë persona në rreth 35 kombe.

Që atëherë industria e ndërtimit të balonave është zgjeruar në krijimin e modeleve e formave të rinovuara me qëllim të fluturojë më shpejt, e për të argëtuar me mijëra njerëz e sidomos fëmijët.

informacione marre ne web M.C

Histori e shkurter per miqesine

Një burrë me kalin e qenin e tij po ecnin rrugës.
Teksa kalonin pranë një peme shumë të madhe, një rrufe i goditi dhe i vrau.
Por udhëtari nuk e kuptoi se kishte ikur nga kjo botë, bashkë me kafshët e tij.
 Nganjëherë të vdekurit nuk e kuptojnë se kanë kaluar përtej e iu duhet pak kohë për t'u mësuar me gjendjen e re...
Rrugë të gjatë kishin për të bërë; duhej të ngjiteshin mbi një kodër, dielli të digjte ndaj djersinin dhe kishin etje.
 Pas një kthese u gjenden pranë një dere të madhërishme prej mermeri, e cila të çonte në një hapësirë të shtruar me flori, në mes së cilës ngrihej një shatërvan prej të cilit rridhte ujë i kristaltë.
Udhëtari iu drejtua burrit që mbikqyrte hyrjen.
 "Mirdita!"
 "Mirdita!" u përgjigj roja.
 "ç'është ky vend kaq i bukur?"
 "Eshtë qielli:"
 "Sa bukur që kemi mbërritur në qiell, kemi shumë etje!"
 "Mund të hyni e të pini sa të doni:"
 E roja i bëri me shenjë drejt burimit.
"Edhe kali dhe qeni im kanë etje:" "Më vjen shumë keq," foli roja.
 "Por këtu nuk lejohet të hyjnë kafshët:"
 Burri mbeti i zhgënjyer: kishte shumë etje, por nuk do të kishte pirë ujë vetëm për vete. Falënderoi rojen dhe vazhdoi rrugën.
Ecën e ecën përgjatë kodrës, derisa udhëtari dhe kafshët e tij besnike mbërritën tek një vend, në hyrjen e të cilit gjendej një portë e vjetër pa së cilës hapej një rrugëz e shtruar me hekur të përpunuar, e përbri saj pemë. Aty nën hije të pemëve ishte shtrirë një burrë që mbante një kapele: ndoshta ishte i përgjumur.
 "Mirdita!" e përshëndeti udhëtari.
Burri bëri shenjë me kokë.
 "Unë, kali dhe qeni im kemi shumë etje:"
 "Gjendet një burim atje pas atyre shkëmbinjëve:" u përgjigj burri duke treguar vendin, dhe pastaj shtoi:" Mund të pini sa të doni:"
 Që të tre u afruan dhe pinë derisa shuan etjen.
 Udhëtari shkoi pranë burrit dhe e falenderoi.
 "Mund të vini sa herë të doni:" u përgjigj burri.
 "Por a më thoni si quhet ky vend?"
 "Qiell:"
 "Qiell?! Por roja e portës prej mermeri na tha se qielli ishte atje ?" 
"Ai nuk është qielli, është ferri."
 Udhëtari mbeti pa mend.
 "Duhet t'ua ndaloni atyre atje që të përdorin emrin tuaj! Sigurisht, ky informacion i gabuar shkakton ngatërresa të mëdha:"
 "Absolutisht jo. Në të vërtetë, na bëjnë një favor të madh. SEPSE ATY NDALEN TE GJITHE ATA PERSONA QE NUK HEZITOJNE QE TE BRAKTISIN MIQTE E TYRE ME TE MIRE:"

 P.Coelho


 nga ital. shqip MC

HISTORI E SHKURTER - Pesimisti

B. Ferrero "A ka njeri atje lart?"

Na ishte njëherë një i moshuar që kurrë nuk kishte qenë i ri.
 Gjatë gjithë jetës së tij, në të vërtetë, nuk kishte mësuar si të jetonte.
 Ndaj , nuk dinte se si do të vdiste.
Nuk kishte as shpresë e as shqetësime; nuk dinte as të qante e as të qeshte.
Gjithçka që ndodhte në botën përreth tij, nuk i bënte përshtypje; as e gëzonte, e as e hidhëronte.
Ditët e tij i kalonte duke u sjellë rrotull kasolles së tij, pa hedhur sytë qiellit, asaj pafundësie të kristaltë e të kaltërt, të cilën, perëndia e pastronte çdo ditë me fjolla të buta prej reje, edhe për të.
Ndodhte që ndonjë kalimtar e pershendeste.
Ishte kaq i kaluar në moshë, saqë i bënte njerëzit të mendonin se ishte shumë i mençur, ndaj kërkonin të merrnin mësim nga përvoja e tij ndoshta shekullore.
"Cfarë duhet të bëjmë që të ndjehemi të lumtur?"- e pyesnin të rinjtë.
"Lumturinë e kanë shpikur budallenjtë"- përgjigjej plaku.
Andej pari kalonin edhe njerëz me shpirt fisnik, e që dëshironin të ndihmonin të tjerët.
"E si mund të ndihmojnë të gjithë ato persona që kanë nevojë?"- pyesnin ata.
"Ai që sakrifikon veten për të tjerët është budalla."- përgjigjej i moshuari.
"E si mund t'i ndihmojmë fëmijët tanë që të ndjekin rrugën e drejtë në jetë?" - e pyesnin prindërit.
"Fëmijët?! Fëmijët janë gjarpërinj." - përgjigjej plaku.
"Prej tyre mund të presësh vetëm kafshime të helmuara."
Edhe artistët e poetët shkonin që të merrnin këshilla prej atij që e mendonin të mençur.
"Na mëso si ti shprehim ndjenjat që kemi në shpirt:" i thonin.
"Do të ishte më mirë të mbyllnit gojën:" belbëzonte plaku.
Pak nga pak idetë e tij të liga e të trishtueshme patën ndikimin e vet në botë.
Andej nga ajo qoshja e tij e rrënuar, ku nuk çelte lule e nuk cicëronte zog, Pesimisti (se ky ishte emri i të moshuarit të urryer) shpërtheu një acar kundër mirësisë, bujarisë që, të shtypur nga kjo erë shkatërruese, përkuleshin e thaheshin.
Por e gjithë kjo bëri që Perëndia të ndihej keq, dhe vendosi që të ndryshonte këtë situatë shkatërruese.
Thirri një fëmijë dhe i tha:- "Shko dhe jepi një të puthur atij të moshuari fatkeq:"
Fëmija u bind.
I hodhi rreth qafës krahët e tij të dashura e bufe dhe i dha një të puthur të lagësht e zhurmuese në faqe e rreshkur.
Për herë të parë në jetën e tij u habit plaku. Sytë e tij të mjegulluar ndritën menjëherë. Sepse asnjeri nuk i kishte dhënë një të puthur.
Ndaj  i ktheu sytë nga jeta dhe pastaj kaloi përtej, me buzeqeshje në buzë.

photos by Oni

Nganjëherë, me të vërtetë, 

mjafton një perkedhelje

Një "Të dua shumë" 

Një pëshpëritje e thjeshtë

Një "Faleminderit" e thënë lehtë

Një vlerësim i sinqertë

Eshtë kaq e thjeshtë të bësh dikë të lumtur

Atëherë, përse të mos e bëjmë?

Bruno Ferrero, " C'è qualcuno lassù?"

Nga ital. ne shqip M.C

Pema e qershise - prejardhja, mite e legjenda rreth saj

Qershia si frut dhe pema e saj jane cituar në poezinë e Lorkës e të Nerudës dhe është protagoniste e shumë shprehjeve popullore.
Në 1400 ky frut pikturohej në disa kuadro me subjekt fetar.

Emri qershi vjen nga greqishtja Kerasos, prej së cilës kanë dalë cherry (anglisht), cerise (frengjisht), cereja (portugalisht), cereza (spanjisht)...

Për sa i përket prejardhjes thuhet se u importua nga Turqia në Romë në 72 a.c e që këtu u kultivua dhe u përhap në të gjithë perandorinë.
Ne 1700 kultivimi i saj filloi të përhapej në të gjithë Europën dhe në vitin 1900 bëhet sagra e parë e qershisë në Marosita.

Per këtë pemë me lule të bukura rrëfehen një sërë mitesh, pothuaj nga e gjithë bota.
Në mitologjinë greke ishte pema e shenjtë e Afërditës (perëndia e dashurisë) dhe frutet e saj duket se sillnin fat të dashuruarve.
 Në Sicili thuhet se nëse deklaratat e dashurisë bëhen poshtë një peme qershie, do të jenë gjithmonë me fat.
Legjendat Saksone tregojnë se pemët e qershive fshehin hyjnitë që mbrojnë natyrën.

Në Finlandë thonë se ngjyra e kuqe e këtij fruti është simbol i mëkatit.

Në folklorin anglez thuhet se të shohësh në ëndërr një pemë qershie paralajmëron fatkeqësi, ndërsa në Kinë përfaqëson bukurinë femërore.

 Japoni lulja e pemës së qershisë është simbol i kombit, duke dhënë shpjegimin për ngjyrën rozë të luleve: në fillim ishin të bardha, por më pas, petalet u bënë të kuqe nga gjaku i luftëtarëve të atdheut, edhe per faktin se trupi i tyre pushonte poshtë pemëve të qershive.
Edhe samurajt që vendosnin të vetvriteshin, duket se zgjidhnin ta bënin pikërisht poshtë këtyre pemëve.

Bestytni ne lidhje me pemen e qershise

Mos harroni të shprehni tre dëshira herën e parë brenda vitit që hani qershi. 
Mbillni një pemë qershie pranë shtëpisë suaj, nëse doni të ruani atë nga dukuritë e ndryshme natyrore, por mos i këpusni degët e lulëzuara për të zbukuruar shtëpinë, sepse humbasin vetite magjike që përcjell kjo pemë.

Mbledhja e frutave bëhet zakonisht në qershor, ditet e para të këtij muaji, pasi më pas pushtohen nga larvat e vogla të bardha të quajtura, ndërsa ka të tjera fruta më të vona, që piqen aty nga gjysma e muajit korrikut.

Roses

Po zemra, zemra ku ...

"Një fëmijë më pyeti: "Po zemra a rrin gjithmonë në të njëjtin vend, apo, nganjëherë, zhvendoset?  Njëherë shkon djathtas, njëherë shkon majtas?"

Unë:"Jo, zemra qëndron gjithmonë në të njëjtin vend, në anën e majtë..."

E ndërkohë mendova:",,, pastaj një ditë, do të rritesh. e atëherë do ta kuptosh se zemra jeton në mijëra vende të ndryshme, por nuk banon në asnjë prej tyre.

Të vjen në fyt, kur je i emocionuar. ose rrëzohet në stomak, kur ke frikë ose kur të lëndojnë.
Ka raste kur do ti shtojë rrahjet dhe do të të duket sikur po të del nga kraharori. Por, herë të tjera, nderron rolet me trurin.

Kur të rritesh, do të mësosh të marrësh zemrën tënde në duar e ta besosh në duart e të tjerëve. Dhe, në të shumtën e herëve, do të ta kthejnë mbrapsht paksa të dëmtuar. Por ti mos u shqetëso. Do të jetë e bukur gjithsesi. O, ndoshta, do të jetë akoma më e bukur. Por këtë, do ta kuptosh vetëm pas shumë e shumë kohësh.

Do të përjetosh ditë në të cilat do të mendosh se nuk e ke më një zemër. Sikur e ke humbur. Dhe do të të merret fryma duke e kërkuar në një kujtim, në një aromë, në shikimin e një kalimrtari, në xhepat e vjetëruar të një mantoje të shpërdoruar.

Pastaj, do të vijë një ditë, paksa e ndryshme, paksa e veçantë, më e rëndësishme se të tjerat... në të cilën do të kuptosh se sa e rëndësishme është të dhurosh zemrën tënde, sepse vetëm duke dhënë dashuri, merr kuptim jeta jote...

(burimi: web, nga ital.- shqip M.C)

image gif  Google+