‘Arti’ i duarve

Gjeth i qendisur🍂

“Gjyshe, si perballohet nje dhimbje?”

“Me duar, shpirt. Po u mundove ta besh me mendje, ne vend qe te lehtesohet, dhimbja do te forcohet edhe me shume.”

“Me duar, gjyshe?!”

“Po. Duart tona jane antenat e shpirtit tone. Po i vure ne levizje duke qepur, duke gatuar, duke pikturuar, duke bere muzike ose duke punuar token, do te dergojne sinjale ne thellesi te shpirtit tend. E ai do te qetesohet, sepse po i kushton vemendje. E keshtu nuk e ka te domosdoshme te te dergoje dhimbje, per te patur vemendjen tende.”

“Vertet kaq te rendesishme jane duart?”

“Po, bija ime. Mendo te porsalindurit. Ata nisin ta njohin boten duke prekur çdo gje, me duart e tyre te vogla. Po te vesh re duart e te moshuarve, ato te flasin ty me shume se cilado pjese e trupit te tyre.

Thuhet se gjithçka e bere me dore, eshte bere me zemer. Sepse ne te vertete eshte keshtu : duart dhe zemra jane te lidhura me njera - tjetren. Ata qe bejne masazhe e dine mire, kur prekin trupin e nje personi tjeter, krijojne nje lidhje te padukshme me te. E pikerisht efekti i saj sjell sherimin.

Mendo te dashuruarit: kur preken, lind ndjenja me sublime”

“Duart e mia gjyshe, ka kohe qe nuk i perdor keshtu!”

“Levizi, zemra ime. Fillo te krijosh me to, e gjithcka brenda teje do te gjallerohet. Nuk do te vanitet dhembja, jo. Do te transformohet ne nje pune te bukur. 

Do te lendoje me pak. Se ke per te perkedhelur rrenjet e saj.”

E. Barnabè

(Nga ital. shqip MC)

ITAKA / K.Kavafis (dedikim birit tim)

Kur te nisesh udhetimin per ne Itake

Shpreso qe udha te jete sa me e gjate

Plot me aventura, plot zbulime.

Prej gjiganteve Lestrigone e Ciklopeve

As prej furise se Poseidonit - 

Frike mos ki.

Se nuk ke per t’i gjete, ne udhen tende, 

Nese ke per te shtuar dijet e tua, 

E per sa kohe shpirti e trupi yt 

Te gjallerohen prej entuziazmit.

As Lestrigonet, as Ciklopet, 

E as Posedonin e terbuar - s’do te luftosh

Vec nese ke per t’ju bere vend ne shpirtin tend,

Vec nese shpirti yt, brenda teje t’u beje vend.

Shpreso qe udha jote te jete sa me gjate.

E te panumerta te jene mengjeset verore, 

tek ndjen kenaqesi e gezim,  

nder brigje ku ke per te shkele 
per te paren here;

Te ndalosh ne tregjet arabe

Te blesh sa te duash gjera te bukura,

Margaritare, perla e te tjere gure te cmuar

Parfume terheqese te cdo lloji.

E te vizitosh shume qytete egjiptiane,

prej kultures se tyre

te njohesh e te mesosh sa me shume.

E, gjithmone ne mendje mbaje, Itaken. 

Te mberrish atje eshte qellimi yt.

Por mos nxito aspak ne udhetimin tend

Sa me shume te zgjase aq me mire.

Se ke per te qene burre i thinjur 
kur te mberrish ne ishull, 

I pasuruar me gjithcka ke fituar udhes,

Pa prite pasuri prej tij.

Se Itaka te ka dhuruar 
udhetimin e mrekullueshem.

Pa te, ti nuk do te ishe nisur per udhe.
 Se çfare t’ju jape me, ajo nuk ka.

E nese e gjen t’varfer, mos mendo se te ka mashtruar

Je bere mendjendritur, plot me pervoja, 

Ndaj ke per ta kuptuar

 se ç’kuptim ka, Itaka.

20prill’20

(Shqip M.C)

Nje tufe lot malli per nenen

“Te perkujtoj une sot

Jo per betejat e tua te pafundme

Me dhimbjen dhe shendetin e lige

As per dobesite e lodhjen shpirterore

Jo, sot do te kujtoj

Krijuesen

                         Zemerluanen...”     M. Sarton

“Nene

 Te mbaj mu ne balle

 Si nje plage qe nuk mbyllet. 

 Jo gjithmone dhemb.

 E zemra nuk shuhet e pergjakur. 

 Por nganjehere, behem qorr papritmas

 E ndjej gojen mbushe me gjak”               G. Benn

“Zonje, si quhesh? - Nuk e di.

Kur ke lindur? Nga cili vend vjen? - Nuk e di.

Perse e ke hapur kete grope te nendheshme? - Nuk e di.

Sa kohe ka qe fshihesh ketu?  - Nuk e di.

Pse ma kafshove doren? - Nuk e di.

E di se nuk do te te lendojme, apo jo? - Nuk e di.

E di ti se jemi ne lufte e duhet te zgjedhesh me cilen pale je. - Nuk e di.

Eksiston akoma fshati yt? - Nuk e di.

Keta jane femijet e tu? - Po.”        W. Szymborska

“Asnjeri nuk te eshte aq i afert sa nena

Gjithkush mund te degjoje fjalet e tua t’bukura

Por heshtjen tende vetem une e kuptoj

Te mbaj fort ketu, ne gjoksin tim

larg botes lakmitare te te mbroj

Kocke e kockes sime, mishi i mishit tim”   L.Maud.Montgomery

Shqip M.C

7mars20

Dedikim -Nje qershor -dita e femijeve.

Sot festohet 1qershori, festa e femijeve. Uroj festen femijeve te mi.

Uroj qe kjo feste te jetoje ne zemrat dhe shpirtin tuaj gjithe jeten.

Nuk uroj te fitoni gjithmone ne jete, por te luftoni gjithmone per te fituar, sepse vete jeta eshte e tille.

Nuk dua te merrni diçka qe nuk e meritoni, por nese mendoni se meritoni diçka duhet te ushtroni te gjitha forcat tuaja per ta patur, çfaredo lloj objetivi te jete.

Mesoni ti njihni njerzit me te cilet keni te beni. 

Jini koherent dhe kini respekt ndaj atyre qe shprehin keto cilesi ndaj jush. 

Te tjeret, besomeni, nuk kane se ç' t'ju mesojne ne jeten tuaj.

Nese beni pjese ne nje grup, kini respekt per gjithe grupin, pa bere dallime. E pergezoni kedo qe ka sukses, sepse dikush ka patur besim ne aftesite e tij. E mos u shkurajoni nese dikush nuk iu pergezon per suksesin tuaj, çmojeni per  sinqeritetin ... 

Ne jete, nuk duhet te keni kushedi se sa miq, ne radhe te pare duhet te jeni miq te vetvetes, sepse do te thote se mund te jeni mire edhe vetem e "vetmia eshte liri" ... sepse kush nuk mund te jetoje pa turmen nuk njeh liri.

E nese me te vertete ua do zemra te kini miq te mire, duhet ti zgjidhni ato. Mund te ndodh qe te njihni persona, te cilet nuk ka rendesi se sa kohe jane te pranishem ne jeten tuaj te perditshme, te cilet do te mbesin te tille; vetem te njohur... e duhet ta dini se eshte e mundur qe duhen lene rruges sepse "kur kupa mbushet... mbushet e kaq"

Jini gjithmone te drejte e te vertete me veten tuaj; thoni gjithmone te verteten dhe njerzit e gabuar do largohen vete. E ju lutem mos falni dy here ca persona, do te perserisin te njejtin gabim ndaj jush; sepse ekzistojne dy kategori njerezish : ato qe gezohen duke bere mire, e ata qe gezohen duke bere keq, ja, nga keta te fundit mbrohuni. 

Mos beni kompromise me jeten  tuaj, o,  nese duhet, bejeni me dike qe ia vlen.

Ah, edhe diçka tjeter, mos jini te padrejte me zemren tuaj, asnjehere, sepse zemra dihet nuk njeh arsye, qan, qesh, ben shaka... por, mundohu ni me te gjitha forca te ruani shpirtin tuaj. Nuk eshte organ ne trupin tuaj, por ekziston. Eshte ai vendi i paster ku duhet te hyjne vetem njerezit qe jane njerez e qe na ndihmojne te jemi te tille.

E, mbi te gjitha, mbani mend se çdo gje qe beni ne jeten tuaj, e beni per veten, per te rriturit qe do te beheni. MOS JINI SI GJITHE TE TJERET, JINI VETVETJA.


M.C 1qershor2017

Ne lartesine e nje femije

"Femija mendon me ndjenja e jo me  intelekt"

Cfarë po thoni?!
Është e lodhshme të merresh me fëmijët.
Keni të drejtë.

Pastaj shtoni:

Sepse duhet të vihesh
Në nivelin e tyre,
Të përulesh, të zhdërvjellesh, të përkulesh,

Të bëhesh i vogël.
Tani e keni gabim.

Çfarë lodh më shumë nuk është kjo.
Është më shumë fakti se je i detyruar të lartësohesh
deri në lartësinë

 e ndjenjave të tyre.

Të tërhiqesh, të zgjatesh,
Të vihesh
 majë gishtash.

Për të mos i lënduar.

                                                               Drawing E.J.Parocki

Autori polak Januz Korzak (1879-1942)
ishte psikolog, poet, pedagog, edukator e mendimtar i lirë
Vargjet janë marrë tek vepra e tij "Kur të bëhem fëmijë përsëri"

keto vargje te mençura mbajnë në vetvete gjithe punën që të rriturit duhet t'i përkushtojnë fëmijëve.
Për të qenë në lartësinë e tyre duhet ta shohim botën qe na rrethon me sytë e një fëmije,

Mars🌸

•Erërat e marsit e shirat e prillit sjellin lulet e majit

•Në muajin mars, bletët e mençura flejnë akoma

•Era e marsit nuk ndalet shpejt

•Marsi i blen nënës pallton dhe tre ditë më pas ia shet

•Marsi ndërron shtatë kapele në ditë

•Marsi ngjyen, prilli lyen

•Shkurti shkurton urë, marsi mbledh lëkurë

•Marsi i çmendur, shiko diellin e merr çadrën

•Marsi vjen si një luan, e shkon si një qingj

Histori e shkurtër — Katër stinët e jetës

Një burrë  kishte katër djem. Një ndër dëshirat e tij më të mëdha, ishte që djemtë e tij të mësonin që të mos gjykonin gjërat pa i njohur sa e si duhet. Ndaj, ftoi secilin prej tyre që të bënin një udhëtim, për të parë një🌳 pemë, që rritej në një vend të largët.

Djali i madh shkoi ta shikonte në stinën e dimrit❄️, i dyti shkoi në pranverë🌸, i treti në verë🌞, dhe më i vogli shkoi ta vëzhgonte pemën në stinën e vjeshtës🍁. 

Kur biri më i vogël u kthye nga udhëtimi i tij, babai i mblodhi djemtë dhe u kërkoi që të tregonin se çfarë kishin parë secili prej tyre.

Djali i madh tha se kishte parë 🌳 të shtrembëruar e të përthyer. 

I dyti e përshkroi atë me gurë të ndritshëm në ngjyrë të gjelbërt, e premtonte gjallëri e jetë.

Biri i tretë nuk ishte dakort, ai tha se pema ishte plot me 💐 shumë të bukura.

Më i vogli nuk ishte dakort me asnjërin prej tyre, ai tha se pema ishte e ngarkuar me 🍒fruta të ëmbla, e pamja e saj të mbushte me jetë.

Atëherë burri u shpjegoi që të katërve  se secila nga përshkrimet që kishin dhënë ishte i saktë, pasi secili prej tyre e kishte parë pemën vetëm në një stinë të caktuar.

Ai u tha atyre se si pema, ashtu edhe njerëzit nuk gjykohen për një stinë të tyre, dhe se thelbësorja, esenca, e dashuria që përcjellin ato mund të vlerësohet vetëm pasi e kanë mbyllur ciklin e katër stinëve.

"Nëse heq dorë nga dimri, do të humbasësh ardhjen e pranvera, pasurinë e verës e bukurinë e vjeshtës. 

Mos lejo që dhimbja e një stine të të shkatërrojë gëzimin për çka vjen më pas. 

Mos e gjyko jetën tënde, kur ke momente të vështira. Mos u dorëzo në të tilla momente dhe me siguri, ditë më të mira do të vijnë.

Jeto me entuziazëm çdo stinë të jetës tënde..."

Burimi: web

Nga ital. Shqip. M.C)