Një ditë, ndërsa argëtohej tek priste ca degëza bizelesh, gjeti një pemë të bukur qershie Angleze, për të cilën babai i tij ishtë shumë krenar. Vuri sopatën tek trungu dhe i dha një gërvishtje lëkurës, kështu ajo u tha.
Pak kohë më pas, babai e zbuloi se çfarë i kishte ndodhur pemës së tij të preferuar. U fut brenda në shtëpi shumë i inatosur, dhe pyeti se kush ishte ai dreq që kishte hequr lëkurën e pemës. Por askush nuk foli.
Në dhomë hyri Xhorxh me sopatën e tij të vogël në duar.
"Xhorxh,- e pyeti i ati,- mos di gjë se kush e ka prerë pemën time të qershisë atje në kopësht?
Ishte e vështirë ti përgjigjej kësaj pyetjeje, dhe për një moment Xhorxh u trondit, por shpejt e mori veten dhe foli:
" Nuk mund të gënjej, babi,ti e di qe nuk mund të tregoj gënjeshtra; e preva unë, me sopatën time."
Babait i iku inati nga fytyra, dhe e mori birin e tij në krahë me butësi, dhe i tha:
"Biri im, fakti që ti nuk ke frikë të thuash të vërtetën është më i rëndësishëm se mijëra pemë! Po- edhe sikur te ishin me lule argjendi dhe gjethe prej ari."
Përshtati në shqip M.C
