Jemi puhizë e lehtë

 Jemi veç puhizë ere

Puhiza të lehta të varura mbi muret

e një qielli pa kufinj

Jemi pluhur e esencë barit, 

lulesh, perzier

me aromën e detit,

t'hënës, t'dites, të natës

të kohës që vrapon

e mbjell rreth vetes 

fara kujtimesh 

Jemi si krahë në fluturim, 

prej gjithmonë 

Qëkur morëm frymë për herë të parë 

deri në ëndrrën e fundit

Në zemrën tonë e pikuar

prej një ylli;-

Si dhurate

R. Tagore

Tea and the sea (Albania 2018)

 “Dashte zoti

nje puhize e ambel 

T’thuri rreth teje

fjale dashnije,

Si nji tis i padukshem 

Per me mbrojte jeten tande”

J. O’Donohue

shqip M.C 

8 mars

Nonostante tutto 

E moren ligesine e tyne

E e perçapen

me dhamt’ e injorances

n’copa letrash

shkarravina e analfabete

botes ia dhane

me e kthy kunder teje.

Kane mendu;

-do t’dorezohet...

Por ata s’e dine 

ç’ don me thane 

me qene femen

Ata nuk e dine 

ç’don me thane

me qene gru

Ata nuk e dine 

ç’don me thane

m’u rr’zu sa here 

e prape me u çu

Ata nuk e dine 

ç’don me thane 

Me pase shend n’zemer

e drite n’sy

Nonostante tutto 

• • •

Ata si ti,

nje pende t’arnume

Ngjyejne

n’hinin e renies

e me shkronja t’ndrujtuna

prej shpirti

i thurin lavde jetes.

• M.C mars2021

*”Vepra me e mire per nje grua eshte qe te doje veten, te jete vetvetja e te sh’ndrise mes atyne qe nuk besuan kurre tek ajo”(web)💛

An Autumn spotlight

“...sidoqofte, eshte jeta ajo qe fiton gjithmone.”

Sa hijeshi ka drita e ketyre diteve!

Ajri eshte i paster e ngjyrat e vjeshtes ofrojne shikimit tone nje pamje madheshtie te ndryshme, por jo me pak energjike sesa ajo e pranveres. Gjethet, qe me pare na magjepsnin me jeshillekun e lehte, tani na habisin me ngjyrat e ngrohta e te arta, me perdredhjet e tyre fluturuese ne ajer. Ne vend te luleve kane zene vend frutet tipike vjeshtore: te kuqe, roze e te verdha. Ata jane mbretereshat e verteta te dimrit. E e gjitha kjo bukuri bie ne kontrast me klimen e semundjes, vdekjes, qe na rrethon. E si te mos mendosh per indiferencen e kesaj natyre leopardiane. 

Por është një gabim te fajesohet per nje pjesëmarrje emocionale bota natyrore ne teresi.

Kane per te qene pikerisht frutet e larmishme vjeshtore me farat e tyre te fshehura qe do na japin zemer, do na japin shprese.

E dimri ka per te ardhur, sigurisht, do te shtroje tisin e tij te hirte, e do te na duket se e kemi humbur çdo shprese. 

Veç ne shkurt, kur toka do te filloje te rilinde, me te gjitha energjite e saj, e para syve tane te lodhur e te zhgenjyer, do te shfaqet simfonia e madhe e jetes, do te kuptojme rendesine e frutave vjeshtore e farave te tyre, te gjumit e te zgjimit, e do te kemi proven se, sidoqofte, eshte jeta ajo qe fiton, gjithmone.

🔖Susanna Tamaro

Shqip M.C

📸Photos taken at Japanese Garden

Oret e  mengjesit jane ma te qeta

Arrat kane marre ngjyre ma t’kafte

 Ma t’rrumbullakta jane ba kokrrat e dellinjave 

Trendafili qytetin ka lane.

Panja ka vu nje shall te gezueshem, 

Lendina jane veshe ne te kuqerremte-

E une druhem jam demode, 

Nje varese me ngjyra vjeshte dua te ve

🔖Emily Dickinson

‘Arti’ i duarve

Gjeth i qendisur🍂

“Gjyshe, si perballohet nje dhimbje?”

“Me duar, shpirt. Po u mundove ta besh me mendje, ne vend qe te lehtesohet, dhimbja do te forcohet edhe me shume.”

“Me duar, gjyshe?!”

“Po. Duart tona jane antenat e shpirtit tone. Po i vure ne levizje duke qepur, duke gatuar, duke pikturuar, duke bere muzike ose duke punuar token, do te dergojne sinjale ne thellesi te shpirtit tend. E ai do te qetesohet, sepse po i kushton vemendje. E keshtu nuk e ka te domosdoshme te te dergoje dhimbje, per te patur vemendjen tende.”

“Vertet kaq te rendesishme jane duart?”

“Po, bija ime. Mendo te porsalindurit. Ata nisin ta njohin boten duke prekur çdo gje, me duart e tyre te vogla. Po te vesh re duart e te moshuarve, ato te flasin ty me shume se cilado pjese e trupit te tyre.

Thuhet se gjithçka e bere me dore, eshte bere me zemer. Sepse ne te vertete eshte keshtu : duart dhe zemra jane te lidhura me njera - tjetren. Ata qe bejne masazhe e dine mire, kur prekin trupin e nje personi tjeter, krijojne nje lidhje te padukshme me te. E pikerisht efekti i saj sjell sherimin.

Mendo te dashuruarit: kur preken, lind ndjenja me sublime”

“Duart e mia gjyshe, ka kohe qe nuk i perdor keshtu!”

“Levizi, zemra ime. Fillo te krijosh me to, e gjithcka brenda teje do te gjallerohet. Nuk do te vanitet dhembja, jo. Do te transformohet ne nje pune te bukur. 

Do te lendoje me pak. Se ke per te perkedhelur rrenjet e saj.”

E. Barnabè

(Nga ital. shqip MC)

ITAKA / K.Kavafis (dedikim birit tim)

Kur te nisesh udhetimin per ne Itake

Shpreso qe udha te jete sa me e gjate

Plot me aventura, plot zbulime.

Prej gjiganteve Lestrigone e Ciklopeve

As prej furise se Poseidonit - 

Frike mos ki.

Se nuk ke per t’i gjete, ne udhen tende, 

Nese ke per te shtuar dijet e tua, 

E per sa kohe shpirti e trupi yt 

Te gjallerohen prej entuziazmit.

As Lestrigonet, as Ciklopet, 

E as Posedonin e terbuar - s’do te luftosh

Vec nese ke per t’ju bere vend ne shpirtin tend,

Vec nese shpirti yt, brenda teje t’u beje vend.

Shpreso qe udha jote te jete sa me gjate.

E te panumerta te jene mengjeset verore, 

tek ndjen kenaqesi e gezim,  

nder brigje ku ke per te shkele 
per te paren here;

Te ndalosh ne tregjet arabe

Te blesh sa te duash gjera te bukura,

Margaritare, perla e te tjere gure te cmuar

Parfume terheqese te cdo lloji.

E te vizitosh shume qytete egjiptiane,

prej kultures se tyre

te njohesh e te mesosh sa me shume.

E, gjithmone ne mendje mbaje, Itaken. 

Te mberrish atje eshte qellimi yt.

Por mos nxito aspak ne udhetimin tend

Sa me shume te zgjase aq me mire.

Se ke per te qene burre i thinjur 
kur te mberrish ne ishull, 

I pasuruar me gjithcka ke fituar udhes,

Pa prite pasuri prej tij.

Se Itaka te ka dhuruar 
udhetimin e mrekullueshem.

Pa te, ti nuk do te ishe nisur per udhe.
 Se çfare t’ju jape me, ajo nuk ka.

E nese e gjen t’varfer, mos mendo se te ka mashtruar

Je bere mendjendritur, plot me pervoja, 

Ndaj ke per ta kuptuar

 se ç’kuptim ka, Itaka.

20prill’20

(Shqip M.C)

Nje tufe lot malli per nenen

“Te perkujtoj une sot

Jo per betejat e tua te pafundme

Me dhimbjen dhe shendetin e lige

As per dobesite e lodhjen shpirterore

Jo, sot do te kujtoj

Krijuesen

                         Zemerluanen...”     M. Sarton

“Nene

 Te mbaj mu ne balle

 Si nje plage qe nuk mbyllet. 

 Jo gjithmone dhemb.

 E zemra nuk shuhet e pergjakur. 

 Por nganjehere, behem qorr papritmas

 E ndjej gojen mbushe me gjak”               G. Benn

“Zonje, si quhesh? - Nuk e di.

Kur ke lindur? Nga cili vend vjen? - Nuk e di.

Perse e ke hapur kete grope te nendheshme? - Nuk e di.

Sa kohe ka qe fshihesh ketu?  - Nuk e di.

Pse ma kafshove doren? - Nuk e di.

E di se nuk do te te lendojme, apo jo? - Nuk e di.

E di ti se jemi ne lufte e duhet te zgjedhesh me cilen pale je. - Nuk e di.

Eksiston akoma fshati yt? - Nuk e di.

Keta jane femijet e tu? - Po.”        W. Szymborska

“Asnjeri nuk te eshte aq i afert sa nena

Gjithkush mund te degjoje fjalet e tua t’bukura

Por heshtjen tende vetem une e kuptoj

Te mbaj fort ketu, ne gjoksin tim

larg botes lakmitare te te mbroj

Kocke e kockes sime, mishi i mishit tim”   L.Maud.Montgomery

Shqip M.C

7mars20

Fundviti...

« Do të të pyesin se si shkon jeta.

Pergjigju:- Sikur je mbi një humnerë, mbi një litar të tendosur, për bukuri, me shumë kujdes... Duke u lëkundur... »

           R.Bach

« Një ditë do të zgjohesh e ke për të parë një ditë të bukur.

Ka me pasë diell e gjithçka do të jetë ndryshe, e re, e qartē.

Ajo çka më parë të dukej e pamundur, do të bëhet e thjeshtë, normale.

Nuk e beson?

Unë jam i sigurtë.

Do të ndodh shpejt. Ka mundēsi nesër.»

   F.Dostojevskij

«Nuk e dimë se ku do na perplasi jeta, por le ta ndjekim me besim.

Ndoshta na rezervon surpriza të bukura...»

G.Stella

•vit i ri•