Kuak...kuak...kuak

Kur u krijua bota, shiu nuk ekzistonte. 
Ndaj të gjitha kafshët u mblodhën të shqetësuara grupe grupe duke i drejtuar thirrjet e tyre drejt qiellit që të sillte shiun. 

Të parët provuan elefantët, me britmat e tyre, pastaj hipopotamët e pastaj luanët, por shiu nuk binte që nuk binte. 

Pastaj i erdhi rradha xhirafave, e më pas kafshëve më të vogla: pelikanëve, lepujve dhe minjëve. 
Por, prapëseprapë nuk funksionoi.

Të fundit e kishin rradhën bretkocat.

Të gjitha kafshët u luteshin atyre që t'i drejtoheshin qiellit me kuak- kuakjet e tyre duke shprehur nevojën e tyre për ujë. 

Bretkocat që mezi po prisnin, filluan kuak-kuakjet të gjitha së bashku dhe britmat e tyre ishin aq shurdhuese dhe të papëlqyeshme, sa qielli u lodh duke i dëgjuar, ndaj u mbulua me re të dendura dhe lëshoi një shi të furishëm, sepse nuk i dëgjonte dot.

Kështu bretkosat pushuan britmat e tyre të kënaqura. 

E që atëherë ndihen padrone të ujit,  sepse qenë ato që bënë të mundur   

rënien e shiut, e duke jetuar në moçal, vazhdojnë të kuakjojnë duke kërkuar të bjerë shi vazhdimisht...

tregim popullor Bantu)
shqip M.C

Kur të... 🏞

🏞 Vëzhgojini më shpesh yjet.

Kur të ndjeni se diçka ju peshon në shpirt, vështroni yjet o kaltërsinë e qiellit. 

Kur të ndiheni të trishtuar, kur t'ju ofendojnë, kur diçka nuk shkon ashtu siç dëshironi, kur furtuna të shpërthejë në shpirtin tuaj...

dilni në ajrin e pastër dhe bëhuni njësh me qiellin, vetëm, ju të dy. 

Atëherë shpirti juaj do të gjejë qetësi.

Marrë tek «Letrat» e P. Florenskij

Ne lartesine e nje femije

"Femija mendon me ndjenja e jo me  intelekt"

Cfarë po thoni?!
Është e lodhshme të merresh me fëmijët.
Keni të drejtë.

Pastaj shtoni:

Sepse duhet të vihesh
Në nivelin e tyre,
Të përulesh, të zhdërvjellesh, të përkulesh,

Të bëhesh i vogël.
Tani e keni gabim.

Çfarë lodh më shumë nuk është kjo.
Është më shumë fakti se je i detyruar të lartësohesh
deri në lartësinë

 e ndjenjave të tyre.

Të tërhiqesh, të zgjatesh,
Të vihesh
 majë gishtash.

Për të mos i lënduar.

                                                               Drawing E.J.Parocki

Autori polak Januz Korzak (1879-1942)
ishte psikolog, poet, pedagog, edukator e mendimtar i lirë
Vargjet janë marrë tek vepra e tij "Kur të bëhem fëmijë përsëri"

keto vargje te mençura mbajnë në vetvete gjithe punën që të rriturit duhet t'i përkushtojnë fëmijëve.
Për të qenë në lartësinë e tyre duhet ta shohim botën qe na rrethon me sytë e një fëmije,

Mars🌸

•Erërat e marsit e shirat e prillit sjellin lulet e majit

•Në muajin mars, bletët e mençura flejnë akoma

•Era e marsit nuk ndalet shpejt

•Marsi i blen nënës pallton dhe tre ditë më pas ia shet

•Marsi ndërron shtatë kapele në ditë

•Marsi ngjyen, prilli lyen

•Shkurti shkurton urë, marsi mbledh lëkurë

•Marsi i çmendur, shiko diellin e merr çadrën

•Marsi vjen si një luan, e shkon si një qingj

Dashuria ekziston...

Dashuria ekziston.

 Ajo ndodhet ndër gishtërinjtë bufe të dy duarve të vockla të një bebeje të porsalindur, të cilat, kur i prek, të shtrëngojnë të tuat me shumë ëmbëlsi, si për të të thënë 'nëse ti më do shumë, edhe unë të dua shumë ty' 

...sepse ndër ato gishtërinj të brishtë rrjedh limfa e jetës, ëndërrohet premtimi për një jetë të re, për një ditë të re, për një dëshirë të re, një të ardhme, e një ëndërr të re, duke të përçuar atë ndjesi që të bën të të mbushen sytë me lot nga lumturia.

#Erick #Oni #love

Histori e shkurtër — Katër stinët e jetës

Një burrë  kishte katër djem. Një ndër dëshirat e tij më të mëdha, ishte që djemtë e tij të mësonin që të mos gjykonin gjërat pa i njohur sa e si duhet. Ndaj, ftoi secilin prej tyre që të bënin një udhëtim, për të parë një🌳 pemë, që rritej në një vend të largët.

Djali i madh shkoi ta shikonte në stinën e dimrit❄️, i dyti shkoi në pranverë🌸, i treti në verë🌞, dhe më i vogli shkoi ta vëzhgonte pemën në stinën e vjeshtës🍁. 

Kur biri më i vogël u kthye nga udhëtimi i tij, babai i mblodhi djemtë dhe u kërkoi që të tregonin se çfarë kishin parë secili prej tyre.

Djali i madh tha se kishte parë 🌳 të shtrembëruar e të përthyer. 

I dyti e përshkroi atë me gurë të ndritshëm në ngjyrë të gjelbërt, e premtonte gjallëri e jetë.

Biri i tretë nuk ishte dakort, ai tha se pema ishte plot me 💐 shumë të bukura.

Më i vogli nuk ishte dakort me asnjërin prej tyre, ai tha se pema ishte e ngarkuar me 🍒fruta të ëmbla, e pamja e saj të mbushte me jetë.

Atëherë burri u shpjegoi që të katërve  se secila nga përshkrimet që kishin dhënë ishte i saktë, pasi secili prej tyre e kishte parë pemën vetëm në një stinë të caktuar.

Ai u tha atyre se si pema, ashtu edhe njerëzit nuk gjykohen për një stinë të tyre, dhe se thelbësorja, esenca, e dashuria që përcjellin ato mund të vlerësohet vetëm pasi e kanë mbyllur ciklin e katër stinëve.

"Nëse heq dorë nga dimri, do të humbasësh ardhjen e pranvera, pasurinë e verës e bukurinë e vjeshtës. 

Mos lejo që dhimbja e një stine të të shkatërrojë gëzimin për çka vjen më pas. 

Mos e gjyko jetën tënde, kur ke momente të vështira. Mos u dorëzo në të tilla momente dhe me siguri, ditë më të mira do të vijnë.

Jeto me entuziazëm çdo stinë të jetës tënde..."

Burimi: web

Nga ital. Shqip. M.C)

Sot ...

Vargjet e një djaloshi, të gjetura në një kamp përqëndrimi në vitin 1941

"Nesër do të jem i mërzitur, që nesër

Por sot do të jem i gëzuar.

E pse duhet të jem i trishtuar, 

ç'kuptim ka?

Se fryn një erë e ligë?

Se duhet të kem dhimbje sot për të nesërmen?

Ndoshta e nesërmja është e mirë,

 ndoshta e nesërmja është e qartë.

Ndoshta nesër dielli do të ndrijë përsëri, 

e s'do të kem shkak për të qenë i trishtuar.

nesër do të jem i trishtuar, nesër.

Por sot do të jem i lumtur.

E në çdo ditë të hidhur do të them:

Nesër, do të jem i trishtuar. Sot jo.