VARGJE PER GJERA DELIKATE

Një gjethëz,

Nje gjeth atje, atje në degë

Ka frikë poshtë të kërcejë 

Eja, eja, po të presim

 Poshtë motrat e saj thërrasin

 Ndoshta nesër, sot s'mundem unë

Edhe pak po qëndroj këtu

 Një tapet të vogël, po shtrojmë për ty

 hidhu poshtë, frikë mos ki

Ndoshta nesër, sot s'mundem unë

Edhe pak po qëndroj këtu

Po ja, tek kalon një zog

-Të të marr unë, deri atje poshtë

Oh, faleminderit! Sytë po mbylli

 Ti shiko. Gati? Nisemi.

Motërzo! Mirë se erdhe

Mirë se erdhe, këtu mes nesh. 

V. Lamarque 

 një flok bore,

Jeta është një flok bore

Një yll në rënie të lirë

Një kujtim i brishtë

I gjithë asaj çfarë ne jemi

Lindur prej nje bulzë uji

Qëndisur prej puhisë

Në hapësirë i tjerrun

Mes pemëve duke vallëzuar

Një diamant prej drite

Një perlë që ndrin në diell

Një udhëtim shprese

fillimi i një jetë te re  

Ch.Ghigna

një pikë shi

Xhamit, xhamit, xhamit të dritares
le të bjerë, le t'bjerë, le t'bjerë shi
pikë pas pike, pikë, pikë

I mbush rrjedhat e tua që nga burimi
zigzak bie posht, ngadalë si degëza të lagura
të ndritshme, si tapa që rrëshqasin
si flluska që lundrojnë, e kapin
 njëra-tjetrën, derisa tre të behen
një lloj barke që në rrjedhë s'mund të hyjë
e mer fund aty.

Lëshohet
poshtë
me
një
perplasje
e në parmak të dritares, humbet përsëri

Xhamit, xhamit, xhamit të dritares
le të bjerë, le të bjerë, le të bjerë shi

 D. McCord

ne shqip nga angl. M.C

Thoughts on Photos ❄️Sky🌞

It

needs

my Son 

like the Sun

staring at a blue clear sky 

with white clouds like cotton

a snowy mountain in front of us

to make me feel the life

©M.C 

(foto by my son)

Legjenda e fijes se kuqe (japoneze)

Sipas kësaj legjende të vjetër japoneze, çdonjëri nga ne  lind me një fije të kuqe të lidhur në gishtin e vogël të dorës së majtë. Kjo fije na lidh në mënyrë të pandashme me personin më të cilin jemi të destinuar që të bashkohemi për gjithë jetën. E nuk ka asgjë: -as personat, as largësitë, as rrethanat-  që të mund të pengoje dy shpirtra të lidhur nga kjo fije, që të  bashkohen.
(...)

Wei kishte mbetur jetim prej të dy prindërve që në moshë të njomë. Pikërisht për faktin se kishte qenë shumë i vetmuar e ngaqë ishte kujdesur vetë për vetveten, dëshira më e madhe e tij kishte qenë gjithmonë, të martohej e të kishte shumë fëmijë. Pavarësisht dëshirës së tij, kur arriti moshën madhore, nuk kishte mundur të gjente një grua që donte të martohej me të, ose një të tillë, pas së cilës të ishte i dashuruar. Gjatë njërit prej udhëtimeve të tij, pranë një tempulli, Wei u takua me një zotëri të moshuar, i cili po çlodhej duke lexuar një libër: ai nuk ishte tjetër veçse zoti i martesave dhe libri pershkruante se si dy persona ishin të destinuar të takoheshin për të jetuar gjithmone bashke. Pasi u prezantua, i hodhi nje sy librit dhe i tregoi Weit se motivi pse ai nuk ishte martuar akoma, ishte se gruaja e cila, ishte e lidhur me të përmes një fije të kuqe e do të behej bashkëshortja e tij; ishte akoma e vogël, tre vjeçe, dhe se duhej të priste akoma gati katërmbëdhjetë vjet derisa ta njihte e pastaj të martohej me të. Wei mbeti paksa i habitur nga profecia, e në njëfarë mënyre, edhe i zhgënjyer; ndaj pyeti me kuriozitet se çfarë përmbante thesi mbi të cilin zotëria plak ishte mbështetur. Ky i fundit tha se brenda ishte fija e kuqe e fatit që lidhte burra e gra të destinuar të jenë bashkë. Bëhej fjalë për një fije të pandashme, e pamundur ta këpusje dhe që krijonte një lidhje qe nuk shpërbëhej dot: kështu personat e lidhur nga kjo fije ishin të destinuar që të takoheshin, herët a vonë, e do të martoheshin pavarësisht sjelljes së tyre, sjelljes së të tjerëve, e ngjarjeve të përjetuara ose nga çdolloj tjetër ndikimi të jashtëm. Wei, tashmë i çorientuar dhe i zhgënjyer prej profecisë ë parë, nuk mundi të besojë as edhe këtë përgjigjen e fundit, vendosi të hakmerrej me qëllim që të ishte i lirë të zgjidhte vetë se me kë do të martohej, kështu dha urdhër që të vrisnin vajzën, që sipas rrëfimit të të moshuarit tek tempulli, do të ishte gruaja e tij e ardhshme. Shërbyesi e plagosi vajzën në kokë, pati mëshirë për të e nuk mundi ta vriste. Vajza ishte plagosur, por për fat i ishte kursyer jeta. Wei vazhdoi jetën e tij në kërkim të një gruaje, të cilën nuk arrinte ta gjente, edhe pse vitet kalonin. Katërmbëdhjetë vjet më vonë, Wei akoma beqar, takoi një vajzë shtatëmbëdhjetë vjeçe që vinte nga një familje e pasur, e më në fund, pas pak kohe, u martua me të. Vajza, që kur e kishte njohur, kishte mbajtur në kokë një fashë. Kur erdhi momenti intim i çiftit, e reja kundërshtoi që ta heq atë, duke iu kundërvënë kuriozitetit të burrit. ajo nuk u përmbajt dot më dhe shpërtheu në lot nga turpi dhe rrëfeu arsyen se përse nuk donte që të hiqte fashën nga balli. Ajo kishte një shenjë plagosjeje poshtë saj, të cilën ia kishte shkaktuar një burrë, kur ajo ishte tre vjeçe. Pas atyre fjalëve Weitit iu kujtuan fjalët e zotit të martesave tek tempulli dhe urdhërin që i kishte dhënë shërbyesit të tij. Tani ishte ai që shpërtheu në lot, duke rrëfyer se kishte urdhëruar që ta plagosnin, madje ta vrisnin atë. Me tu sqaruar e gjitha e duke njohur më mirë historitë e jetës së tyre, e pranuan me gëzim lidhjen e tyre. Të kërkuar prej fatit në mënyrë të paevitueshme, dy të rinjtë e deshën më shumë njëri - tjetrin e jetuan të lumtur së bashku...

burimi:web  shqip M.C

http://hejedrite.blogspot.it/

Legjenda e yjeve

                                                   

Legjendat jane rrefime shume te hershme popullore, dhe si te tilla jane pasuri kulturore e nje populli.

Fjala "legjende" vjen nga latinishtja dhe do te thote  "gjera qe duhen lexuar"

ose "te destinuara per tu lexuar"

Ne to rrefehet  realja e perzier me te mrekullishmen.

Legjenda e meposhtme, e perkthyer nga italishtja , eshte braziliane. 
     (Foto marre ne web)

Një ditë, gratë e fshatit kishin shkuar për të punuar ne arat me misër. 

Bashkë me to,shkoi për të ndihmuar, edhe një fëmijë. 

Ai mblodhi e mblodhi shumë kallinj misri.

 Mirepo, një sasi të pabesueshme kokrrash misri, ai i fshehu në kallama bambujash, dhe i çoi te gjyshja, duke i kërkuar asaj që të bënte një ëmbëlsirë për veten dhe shokët e tij.

 Gjyshja e përgatiti dhe femijet hëngrën sa u ngopën.

 Për të mos treguar se ç'kishin bërë dhe nga frika se mos prindërit e tyre do ti dënonin, fëmijët nisën të ngjiteshin në qiell përmes një liane gunga - gunga që i bënte të fluturonin si zogj. 

Kur gratë u kthyen në fshat panë fëmijët tek fluturonin. 

Njëra prej tyre pa litarin dhe rreshtin e fëmijëve që synonte të ngjitjej. 

Nënat, të tronditura, i ndoqën ata, por hajduti, i cili ishte i fundit në rresht, e preu litarin, sapo mbërritën në qiell. 

Që atëherë, si dënim, fëmijët janë kthyer në yje, të detyruar për të vëzhguar që nga lart nënat e tyre të dëshpëruara....

                        burimi: web shqip M.C

Vlerëso çdo gjë që ke...

Mëso të vlerësosh çfarë ke, para se koha të bëjë që ti të vlerësosh atë çfarë kishe...

Për një njeri me këmbë zbathur,
 lumturi është të ketë një palë këpucë.
Për një njeri që ka këpucë të vjetra,
 lumturi janë një palë këpucë të reja,
Për një njeri që ka këpucë të reja,
 lumturi është të ketë një palë këpucë më të bukura.
E natyrisht njeriu që nuk ka këmbë,
 do të ishte i lumtur po të ecte edhe këmbëzbathur...

 Mate lumturinë me çfarë ke, e jo me çfarë të mungon...

 M. Josephson
  
                                     ***

... Atij që ka një copë bukë
    Atij që ka nje çerdhe të vogel për strehim
    Atij që nuk ka shërbyes dhe nuk është sherbëtor
    Thuaji: - "Jeto i lumtur, se ke një botë me gëzime plot

O. Khajam