Histori e shkurter per miqesine

Një burrë me kalin e qenin e tij po ecnin rrugës.
Teksa kalonin pranë një peme shumë të madhe, një rrufe i goditi dhe i vrau.
Por udhëtari nuk e kuptoi se kishte ikur nga kjo botë, bashkë me kafshët e tij.
 Nganjëherë të vdekurit nuk e kuptojnë se kanë kaluar përtej e iu duhet pak kohë për t'u mësuar me gjendjen e re...
Rrugë të gjatë kishin për të bërë; duhej të ngjiteshin mbi një kodër, dielli të digjte ndaj djersinin dhe kishin etje.
 Pas një kthese u gjenden pranë një dere të madhërishme prej mermeri, e cila të çonte në një hapësirë të shtruar me flori, në mes së cilës ngrihej një shatërvan prej të cilit rridhte ujë i kristaltë.
Udhëtari iu drejtua burrit që mbikqyrte hyrjen.
 "Mirdita!"
 "Mirdita!" u përgjigj roja.
 "ç'është ky vend kaq i bukur?"
 "Eshtë qielli:"
 "Sa bukur që kemi mbërritur në qiell, kemi shumë etje!"
 "Mund të hyni e të pini sa të doni:"
 E roja i bëri me shenjë drejt burimit.
"Edhe kali dhe qeni im kanë etje:" "Më vjen shumë keq," foli roja.
 "Por këtu nuk lejohet të hyjnë kafshët:"
 Burri mbeti i zhgënjyer: kishte shumë etje, por nuk do të kishte pirë ujë vetëm për vete. Falënderoi rojen dhe vazhdoi rrugën.
Ecën e ecën përgjatë kodrës, derisa udhëtari dhe kafshët e tij besnike mbërritën tek një vend, në hyrjen e të cilit gjendej një portë e vjetër pa së cilës hapej një rrugëz e shtruar me hekur të përpunuar, e përbri saj pemë. Aty nën hije të pemëve ishte shtrirë një burrë që mbante një kapele: ndoshta ishte i përgjumur.
 "Mirdita!" e përshëndeti udhëtari.
Burri bëri shenjë me kokë.
 "Unë, kali dhe qeni im kemi shumë etje:"
 "Gjendet një burim atje pas atyre shkëmbinjëve:" u përgjigj burri duke treguar vendin, dhe pastaj shtoi:" Mund të pini sa të doni:"
 Që të tre u afruan dhe pinë derisa shuan etjen.
 Udhëtari shkoi pranë burrit dhe e falenderoi.
 "Mund të vini sa herë të doni:" u përgjigj burri.
 "Por a më thoni si quhet ky vend?"
 "Qiell:"
 "Qiell?! Por roja e portës prej mermeri na tha se qielli ishte atje ?" 
"Ai nuk është qielli, është ferri."
 Udhëtari mbeti pa mend.
 "Duhet t'ua ndaloni atyre atje që të përdorin emrin tuaj! Sigurisht, ky informacion i gabuar shkakton ngatërresa të mëdha:"
 "Absolutisht jo. Në të vërtetë, na bëjnë një favor të madh. SEPSE ATY NDALEN TE GJITHE ATA PERSONA QE NUK HEZITOJNE QE TE BRAKTISIN MIQTE E TYRE ME TE MIRE:"

 P.Coelho


 nga ital. shqip MC

Ishte... jo...ESHTE...

***
Rrallë na shkon jeta siç e duam, 

Ose më saktësisht, asnjëherë...

***

Jeta eshte e tille: asgje nuk eshte e thjeshte, asgje nuk eshte e pamundur (G.Donadei)

Peter ishte një përbindësh, 

Peter ishte i shendoshë, 

Peter ishte budalla

Peter ishte qesharak,

Peter belbëzonte,
Peter ngecte e rrëzohej e vajzat e përqeshnin, e djemtë e ngacmonin e ,
Peter ishte i detyruar që të qëndronte në shkollë pas mësimit, e,
 Peterit i binin pertokë syzet, e kishte lidhëzat e këpucëve të zgjidhura, e këmishën e hallakatur, e vishej për faqe të zezë, e
Peter ulej gjithmonë në bankën e fundit, me qurrat që i rridhnin prej hundës. 

Kjo gjë ndodhte atëherë, domethënë në shkollën fillore, e në tetëvjeçare, koha kalon e Peter ndryshon çdo vit jetën përreth tij...

E ka gjithmonë përkrah një gocë të re  të lezetshme 

Gati gati duket i bukur, por është edhe i sigurtë në vetvete.

Ka një shtëpi në Meksikë dhe një tjetër në Hollivud

Peter merret me tregtinë e artit dhe me bursën,
e flet tre gjuhë të huaja.

Ka një jaht dhe një jet privat, madje nganjëherë prodhon edhe filma. 

Ai që e ka njohur atëherë, tani nuk e njeh më.

Ka ndodhur diçka, kush dreqin e di se çfarë?

Shumica e atyre bukuroshave të athershëm që akoma i sheh rrotull janë të deformuar, të dështuar, pa lavdi, idiotë, të pastrehë, të plakur apo në grykë të vorrit. 

Rrallë na shkon jeta siç e duam, 

Ose më saktësisht, asnjëherë...

                                         (Charles Bukovski)

(web, nga ital. shqip M.C)